Hayata dair...

Blogumu oluştururken neden şimdiye kadar bunu yapmadığımı düşünüp hayıflandım. Hayatın, kalp grafisi misali inişlerini çıkışlarını yaşarken tepe noktalardayken paylaşıma başlamak isterdi gönül. Eh! her işte bir hikmet var ise görelim bakalım ne hikmetler var bunda. En durgun ve durağan noktada belki daha demlenmiş, daha durulmuş, daha kireçsiz, saf suyu birlikte içip lıkırdayabiliriz kimbilir.

Tiger'ın öyle hiçbişeyden habersiz yatıp uyuduğuna bakmayın siz, tam bir can dostudur o. Kızsanız da kızsa da çizse de dönüp dolaşıp yine geliverir, kamburlaşır, titretir kuyruğunu, eyvallahı yoktur kimseye ama tek bir güvendiği dal vardır oda insanı, yani ben Aymen. Kaplanım, siyah beyaz leoparım, insanımsı kedim, miyavlamayan, meleyen sinirli yaratığım, varlığın için tüylerin adedince teşekkür ediyorum...
Oh be sonunda ilk yazımı yazdım..:)