7 Ekim 2007 Pazar

Hayata dair...

Blogumu oluştururken neden şimdiye kadar bunu yapmadığımı düşünüp hayıflandım. Hayatın, kalp grafisi misali inişlerini çıkışlarını yaşarken tepe noktalardayken paylaşıma başlamak isterdi gönül. Eh! her işte bir hikmet var ise görelim bakalım ne hikmetler var bunda. En durgun ve durağan noktada belki daha demlenmiş, daha durulmuş, daha kireçsiz, saf suyu birlikte içip lıkırdayabiliriz kimbilir.

Tiger'ın öyle hiçbişeyden habersiz yatıp uyuduğuna bakmayın siz, tam bir can dostudur o. Kızsanız da kızsa da çizse de dönüp dolaşıp yine geliverir, kamburlaşır, titretir kuyruğunu, eyvallahı yoktur kimseye ama tek bir güvendiği dal vardır oda insanı, yani ben Aymen. Kaplanım, siyah beyaz leoparım, insanımsı kedim, miyavlamayan, meleyen sinirli yaratığım, varlığın için tüylerin adedince teşekkür ediyorum...
Oh be sonunda ilk yazımı yazdım..:)

4 yorum:

Adsız dedi ki...

slm. ben hala senden güzel haberler bekliyorum. Yakında yeni bir bölüme geçebilirim.

Aymen dedi ki...

Sevgili suna, sana güzel haberler vermek isterdim ama malesef veremeyeceğim:)) sanırım bir süre daha beklemen gerekecek. Sen tırmanışa geçtin galiba. Hangi bölüme geçmeyi planlıyorsun ve neden?

Recep Hilmi TUFAN | rehitu.com dedi ki...

İyi başlamışsınız blogunuza. Şöyle bir geçmişinize ineyim dedim...

Aymen dedi ki...

Teşekkürler recep hilmi. Sayende bende indim geçmişime:)epey olmuş bu yazıyı yazalı meğer.